Meisje,blijf langer hier, dan ga je manieren leren!

Woensdag nacht ben ik dus aangekomen in Paramaribo. Het vliegtuig was niet volgeboekt dus ik had een vrije plaats naast me; goed voor mijn benen. Ik zat ik het middenstuk, en al gauw raakte ik aan de praat met een paar gasten die aan de andere kant zaten. Ze noemden het vliegtuig een kist en een ander praatte weinig want die had het best druk met schietgebedjes doen, bijna de gehele vlucht. Ik weet niet of hij dat deed voor het vliegen of de zak grass die ik per ongeluk spotte uit zijn broekzak.
Bij de trapaf van het vliegtuig kwam het tropische weer me tegemoet... Heerlijk!!
Iedereen moest wachten in de rij voor de paspoort controle. In de rij naast me stond een man die vroeg waar de rij was voor de diplomaten. 'Daar', wees ik. Achter hem stond een bord, bij de andere rij waar hij niet in stond, met loeigroot 'diplomaten'. Hij keek niet eens om naar achteren maar bleef me strak aankijken en begon over mijn vinger die ik te dichtbij zijn gezicht hield toen ik het bord aan wilde wijzen. Hij verhief zijn stem en ik schrok er best van dus verhief ik ook mijn stem om duidelijk te maken dat ik hem wilde helpen. Hij vatte het niet en zei; ''meisje, blijf hier langer, dan ga je misschien manieren leren!'' Ik kookte...ik kon tot 2 tellen toen ik weer wat terug wilde zeggen en toen zei iemand voor me in de rij: 'Zeg niks hoor als iemand je iets vraagt!' en maakte de man in het Sranang (Surinaams) duidelijk dat hij belachelijk tegen me deed. Denk ik. Daar liet ik het maar bij en bedankte degene die voor me stond. Hij zei dat die man gek was en dat niet iedereen zo was, hoor. Dat mocht ik hopen ja, zo in het begin..

Ik werd opgehaald door Jan, mijn stagebegeleider en de huisbaas die ik ook Huisbaas zal noemen in verdere verhalen. In hetzelfde vliegtuig zat een ander meisje die ook meeging naar het huis en ook vijf maanden stage hier gaat lopen. Rosa uit Leiden, studeert toegepaste Psychologie.
In de auto werden we beiden goed voorbereid en extreem goed gewaarschuwd voor de Surinaamse mannen. Er gaat blijkbaar erg vaak iets mis tussen stagiaire en de mooie mannen hier..Maar niet alleen dat, ook het huis heeft overal slotjes op en de ramen zijn voorzien van dievenijzer. Wanneer het donker is doen we er zeer zeer verstandig aan om niet buiten te lopen, maar alles met de taxi te doen. Die is hier gelukkig niet duur en ze makenook korte ritjes. Overdag kan gelukkig alles. We merken nog niet zoveel van de gevaren, gelukkig, en we zijn tijdens het uitgaan gister ook niet lastig gevallen of iets geks. We kwamen Jan en Huisbaas tegen op het feest dat in een ontieglijk mooi hotel werd gegeven. Jan zei tegen me; 'ik ga het je alvast vertellen, dan weet je dat: je stagebegeleider is een idioot'. Mooi,dacht ik. Ik kan dus ook gek doen als ik hem tegen kom met uitgaan en moest hem redelijk gelijk geven over zijn zelfbeeld op dat feest. Rosa en ik hebben erg hard gelachen met hem en Huisbaas die zich heel hard misdroegen..geniaal!
Ik heb gezellige praatjes gemaakt op straat enzo en het senioren-voetbalteam in de buurt stopte met spelen om ons zelfgemaakte hapjes te geven. We heben een tour door de binnenstad gekregen door een Surinaamse jongen die stage loopt bij Ja. We zagen Ford Zeelandia (waar o.a. de Decembermoorden plaatsvonden), vele standbeelden en monumenten en hij bracht ons ook naar de markt en de 'specale'markt. Op de gewone markt heb ik Thajerblad gekocht (lijkt op spinazie maar dan Surinaams) en uitleg gekregen van de verkoopster over hoe ik het klaar moest maken. Gelukkig was dat erg simpel en hadden ik en Rosa een best ok Surinaams diner op onze eerste avond.
Op de speciale markt verkochten de bosneger-vrouwen rituele producten waarvan Jan ons later heeft uitgelegd waar dat allemaal voor diende. De gids durfde dat blijkbaar niet en heeft er een ander verhaal van gemaakt toen ik mijn vraag-waterval op hem afvuurde.

Al met al dus nog niks heel spannends, morgen is mijn officiele startdag van de stage. Ik heb al redelijk wat gelezen, maar volgens Jan zit er niet zo'n haast bij. Dus ik kan rustig aan doen wat betreft actie, maar qua planning ben ik al lekker bezig achter mijn mini-crap-laptoppie.

Tot snel!

Ciao, tot over 5 maanden!

'T is alweer drie jaar geleden dat ik voor een half jaar naar het buitenland vertrok. Op die reis heb ik de keuze gemaakt voor mijn Pedagogiek opleiding. Er werd me toen verteld dat ik in het derde jaar stage zou kunnen lopen in het buitenland. Phoe..dacht ik..over twee jaar pas, dat duurt lang..! Eindelijk zijn nu de twee jaar voorbij en breekt het derde schooljaar over een week aan. De stage ga ik in Suriname doen. Hell yeah...! Ik kan niet wachten!!

Velen van jullie vroegen mij weer om een reisblog bij te houden. Ik vind het leuk om te schrijven en mijn ervaringen weer met jullie te kunnen delen; dit doe ik graag! De verhalen zullen nu wel anders zijn, omdat ik in Paramaribo blijf om te werken en dus minder avonturen zal beleven. Ik ben uiteraard van plan tripjes te maken en zal jullie zoveel mogelijk cools vertellen!

De stage in het kort:
Ik ga stage lopen bij Delicate Drops; een bedrijf dat een project heeft aangenomen vanuit een ministerie, om de eetgewoonten van kinderen in kaart te brengen en mogelijk te verbeteren. Er schijnt veel obesitas voor te komen en vastgegroeide (van generatie op generatie) verkeerde eetpatronen. Het is de bedoeling dat er trainingen komen voor die kinderen zodat ze gezond(-er) gaan leven. Dit project is al gestart door andere studenten. Ik weet niet tot waar ze zijn gekomen, dat merk ik wanneer ik er ben. Dan zal ik zien waar ik het kan oppakken, samen met weer een groep nieuwe studenten en een dietist.

Volgend bericht zal vanuit daar dus zijn. De 29e vlieg ik uit.

X

Noy

Home sweet home

Ik heb nog geen trek in een saucijzenbroodje (dat mis ik wel vaak op reis) en heb natuurlijk totaal geen heimwee, maar van een schoon badkamerkleedje zou ik nu wel erg blij worden!

De laatste paar dagen heb ik vooral lekker gechillt met de meiden op Koh Chang. Ik heb besloten niet meer te duiken, omdat het te duur is en het zicht onder water nu niet optimaal is. Ook ben ik niet meer naar de andere eilanden geweest, waar ik eigenlijk heen wilde. Door het laagseizoen gaat er namelijk maar 1x per dag eeen boot naar 1 van de eilanden en dezelfde dag vanaf daar weer terug. De meeste accomodaties zijn gesloten en er is verder ook niet genoeg open om er een aantal dagen te blijven op dit moment..Koh Chang was gewoon echt helemaal lekker chill, dus ik heb het daar echt heel goed gehad, tot en met deze laatste dag!!!

Dus ben ik nu, na een geirriteerde busrit weer terug in Bangkok, om morgen OP TIJD het vliegtuig te pakken naar Dusseldorf. Vanaf daar heb ik een trein naar Rotterdam en kom ik ongeveer tegen negen uur 's avonds aan op 20 juli. Als ik het goede vliegtuig te pakken heb natuurlijk ;-)
Ik probeer me voor te bereiden op de Hollandse regenbuien, en zal z.s.m de foto's er proberen op te zetten als ik thuisben!

Liefs,

Noy

White sand Beach

Ik ben nu al bijna een week op het eiland Koh Chang. Ik slaap in een simpel bungalowtje aan zee. Ik kan de zee in mijn bed horen dus sinds ik hier ben slaap ik goed! De eigenaar van de hutjes isde Nederlandse Mitchel. Hij heeft drie jaar geleden 10 van die hutjes gekocht en woont sindsdien op Koh Chang aan White sand Beach.
Het is nu laagseizoen hier, dus ik betaal nu voor de hut de halve prijs, 400 Bath. Dat is zo'n 8 euro, maar in het hoogseizoen zijn de hutjes 750 Bath. Alle kamers/hutjes in Thailand zijn voorzien van een tweepersoonsbed, of twee aparte bedden. Als je dus met zijn tweeen bent, blijft de prijs hetzelfde, en betaal je er dus de helft van! Voor mij heeft het dus zin om iets goedkoops te zoeken, en is 400 Bath perfect. Tenzij ik iemand vind om de kamer mee te delen, wat ook veel gebeurd als je backpackt om de kosten uit te sparen, dan zoek je iets luxers met bijvoorbeeldeen douche met warm water en airco. Maar mijn hut heb ik nu alleen,ik heb zelfs zo nu en dan warm water, het is ophet strand en ik heb een ventilator.Zo warm is het op dit eiland nuniet, dus ik heb het helemaal goed voor elkaar zo!!
De twee Nederlandse meiden zitten in een wat luxer resort, omdat ze meer te besteden hebben samen. Het is twee plekken verderop en als het vloed is, moet ik over een krakkemikkig bruggetje ernaartoe lopen, anders wordt je tegen de rots aan gespoeld.
We zien elkaar elke dag en het is super gezellig!

We waren met zijn drieen naar de olifanten geweest en mochten erop rijden! Ook konden we met ze zwemmen en mochten we ze aan het eind van de dag banaantjes voeren. Mijn olifant was erg stout en had tijdens de rit al erge honger. Ze week constant van het pad af om stiekem wat te eten te pakken onderweg. Mijn Thaise olifantenchauffeur zat op d'r hoofd en schreeuwde orders dat ze ermee moest ophouden. Ik zat net boven hem, op de rug in zo'n toeristenbakje. Ik kon er wel om lachen! Als je honger hebt, ga je toch gewoon eten..? Af en toe sprong hij van het hoofd af en nam mijn camera om foto's te maken. Hij had hem in een stand gezet waarbij je snel heel veel foto's achter elkaar kan maken. Hij klikte als een idioot de hele dag door, en deed dan net alsof hij een mittraieur in z'n handen had. Ik moest de hele tijd kijken en ook Amerens en Petra, een olifant verder, konden ook hun lachspieren niet meer in de juiste positie houden aan het eind van de dag. Sjonge jonge...

De volgende dag ben ik alleen naar Lonely beach gegaan, om te kijken of het daar leuk was. Het stond erom bekend dat er veel jonge mensen waren, feestjes, en gewoon leuk leuk leuk! Nou, ik weet niet waar iedereen het over heeft, ik denk het hoogseizoen, want er was helemaal niks!! Ik werd door de taxi afgezet en een pad opgestuurd wat ik moest aflopen.Onderweg waren er allemaal gesloten winkeltjes enaan het eind was het strand met grote zwarte stenen. Nou, ikmaar weer terug, beetje teleurgesteld...Het wasrond twaalven in de ochtend en er was een schattig tentje aan het begin van de straat open. Daar heb ik ontbeten en ben weerterug gegaannaar Whitesand beach.
Later op de dag ben ik naar de grootste waterval gegaan van het eiland; de Khlong Plu'. Het was welklauteren, maar dan heb je ook wat! Ik heb er lekker in gezwommen en het water was zo vers dat je het kon drinken. Super!!
s' avonds zou ik met de meiden gaan eten, maar Mitchel was jarig en maakte een grote barbecue klaar voor zijn personeel. Ik zat buiten mijn boekje te lezen en hij heeft me toen uitgenodigd voor het eten. Alles was er! Grote garnalen, St. jakobsschelpen, zeebaars, inktvis, curry's, salades, noem het maar op...Toen zat ik daar, tussen de Thaien en twee Nederlandse mannen, die ook allemaal tenten hadden op het eiland. Een ervan is Nico uit Amsterdam en heeft een aantal bars met ladyboys. 's Avonds ben ik daar met de meiden heengegaan en hebben we ons stuk gelachen met die chicks!! Wat een verhalen, en hoe ze zich gedragen!! Nico gaat er een boek over schrijven en ik kan niet wachten tot het uit is!

Ik wilde eigenlijk heel graag duiken, waar ik nu ben. Maar omdat het elke dag wel even regent, is het zict onder water niet zo goed en niet ver vooruit. Daarom besloot ik dan maar eerstmet snorkelboot mee te gaan. Zo kon ik ook kijken of het onderwaterleven wel vernieuwend was. Ben toch al best verwend met dat duiken! Ik werdt netjes opgehaald om 8uur 's ochtends. De auto was al best vol, en we reden naar de pier aan het zuiden van het eiland, Bang Bao. daar stapten we op de boot en na zo'n 2 uur kwamen we aan bij het eerste eiland waar we eraf konden om te snorkelen. De crew bestond uit Superman 1,2,3,4 en 5! Ze wilden hun namen niet zeggen, dus het was de hele dag superman..Superman 1 had een beetje de leiding en deelde voor vertrek op de boot al zeeziekpillen uit. Er waren inderdaad hoge golven en toen de zakjes werden uitgedeeld, heb ik mijn muziek opgezet en me afgezonderd van de menigte. Ik kon prima tegen het geschommel, maar niet tegen de geluiden en bleke gezichten, en de 'nog' doorzichtige plastic zakjes, die ze angstig voor hun mond hielden. Na 1,5 uur kwam Superman 2 langs met een klein bordje met limoenstukjes en daarnaast zout. Dat moest je dippen en eten. Ik snapte de combinatie niet, maar dacht, waarom niet? En ook ik stopte het in mijn mond. Ik verging van het zuur..het was een mooie foto geweest, dat weet ik zeker! En toen ik het had doorgeslikt besefte ook ik me dat ik misschien toch wel een beetje misselijk was, daarvoor. Het was ineens weer stabiel.
De boot ging gedurende de dag langs 4 eilanden, waaronder Koh Rang. Deze staat bekend als een van de beste duikspots van Thailand. En ik moet zeggen het was zeker niet verkeerd!! Op de boot waren vooral families en stelletjes.Er was niemand van mijn leeftijd en/of ook alleen op de boot.Dus de crew van jonge Thaise jonges had zich voorgenomen zich te ontfermen over mij. Ik had nergens om gevraagd, maar ze namen me om de beurt mee op snorkeltocht. Ze lieten me alle coole dingen onder water zien, en haalden allemaal schelpen naar boven, zeekomkommers, lieten annemonen en mosselen dichtklappen en lieten het me weten als ze een aparte vis of krab zagen. Ze kenden de wateren goed, dus ik was wel blij met die onder water gidsen! Ze namen stukjes witbrood mee en als je dat dan in je hand houd, komen er 100en kleine gekleurde visjes om je heen. Ze happen naar het brood en zwemmen om je heen. Het was een superdag en ik heb meer gezien dan wie dan ook!!

Verder heb ik denk ik gister de moeilijkste beslissing van mijn reis, zo niet, in mijn leven gemaakt. En dat was dat ik die dag niets zou doen. Ik had niet gedacht dat ik dat ooit kon bedenken uberhaupt, maar ik heb het zelfs uitgevoerd! Mijn leven bestaat uit elke dag iets nuttigs of iets leuks doen, en daar sta ik vroeg voor op. Anders is het zonde van de dag. Gisterbedacht ik me dat het zonde zou zijn omnaar huis te gaan en mijn boek niet uit te hebben. Dus ik ben nu al een heel eind, met mijn megacoole book' Shantaram'! Ik vind het een mijlpaal, maar weet niet of ik het nog eens kan doen..Heb voor vandaag zelfs plannen gemaakt voor Petra en Amerens :-). Ze moeten, en willen gelukkig ook, mee naar dat haventje Bang Bao, waar ik op de snorkelboot ging. Het is een oud vissersdorpje waar je allemaal leuke winkeltjes hebt en visrestaurantjes. Daarna gaan we naar de Nature bar, waar de supermannen van de boot, fireshows gaan geven.

De meeste Thaien hebben meerdere baantjes en werken erg hard. Ze werken in het laagseizoen zo'n 12 uur op een dag, in het hoogseizoen 15 a 16 uur, zowiezo 7 dagen in de week..Veel mensen moeten hunfamilie onderhouden. Ze komen danuit dorpen en werken in de steden. Het geld sturen ze op naar hun ouders, omdat ze anders echt niks hebben.Ze eten weinig, de kinderen hebben weinig, maar iedereen lijkt gelukkig zo. Er zijn geen bedelende kinderen hier op straat en dat maakt ook mij erg gelukkig!!

De foto's ga ik thuis erop zetten, het lukt hier niet goed!
En ik vind het leuk dat julliehier terugschrijven!! Hoorde dat het best regent in NL!

X

Israeli party & Chang chang chang!

Op het stand in Koh Phi Phi barst het 's Avonds los. En ik ga je vertellen en hoe!!

Ik had afgesproken met de twee israeliers om uit te gaan. In het Hebreeuws hebben alle namen een betekenis; Een van de tweeheette Idan- wat ijstijd betekend.En de ander heetteTal- ochtend dauw. Ik zat nog aan de antibiothica dus had me voorgenomen maar 1 bucket te drinken. We haalden alle drie een bucket voor onszelf en liepen het stand op. We gingen zitten aan een tafeltje bij de 'Stones bar' want die leek de beste firedancing shows te hebben. Om 10 uur begon het spektakel. vier Thaien wisselden elkaar af met ongelooflijk mooie stunts met vuurstokken en poi-touwen met ballen van vuur- die ze in de lucht slingerden, om en onder hun benen/voeten/armen, om hun hoofd. Het was geweldig!!! Ze stonden op elkaar als acrobaten, vlogen door de lucht heen en gooiden de vuurstokken over..Ontzettend cool in het donker, aan het strand, met je bucketje.
Na een uur was het voorbij en kon je op het verhoginkje waar de show was geweest, op dansen. Het was van beton, zo'n 10x 6 meter en de Ochtenddauw sjeesde er meeten met 3 andere toeristen naartoe. Hij hield het niet meer. De muziek was namelijk oz ontzettend goed, dat we aan de tafel al met moeite stil konden blijven zitten. Maar mijn bucket was nog halfvol, dus ik wachtte even, samen met de Ijstijd.
Na zo'n drie kwartier stonden ook wij op het betonnen vloertje, uit ons dak te gaan. Er was een goede sfeer, zelfs het Thaise personeel achter de bar ging uit hun dak!

Ik moet zeggen dat ik half met schaamte en half met trots de avond het doorgebracht. Dat kwam door de Israeliers, die ZO ontzettend keihard aan het ''dansen'' waren, dat ik me er soms voor schaamde. De Ijstijd rolde als een krolse hamster in een hamsterbal over het kleine vloertje heen! De hele avond kroop die balom me heen en tegen andere mensen aan botste hij en had niks door..Hij genoot als een baby in een warm badje.
Als ik geiriteerde blikken van mensen zag zeiikzo af en toe; ja, ze komen net uit het leger, snap je..? ;-) Want met de Ochtenddauw ging het er niet veel beter aan toe.Hij liep tussen de mensen door, bijna over ze heen en riep tegen iedereen 'my friend'. Als hij danste op het betonnen vloertje, nam hij 3/4e in beslag.
Nou zullen jullie wel benieuwd zijn welk deel in me dan toch trots maakt. Nou: Ze genoten zo intens en gaven er niets om hoe anderen over hun dachten. Ze lette niet op andere mensen, gingen voor hun eigen plezier en hadden dit dan ook! Ik heb dit al eerder gezien als ik met mijn nichten of neven in Israel uitging. Ze beleven het anders. Voor zichzelf en niet door gezien en gezien te worden, zoals vaak in Nederland.

De volgende ochtend ben ik van Phi Phi afgegaan, weer naar Krabi toe. Op de boot (waarbij ik dacht dat ie zou omkiepen door de hoge golven) leerde ik twee Nederlandse meiden kennen, die eigenlijk naar Koh Lanta wilden gaan. Toen ik ze vertelde dat ikvia Bangkok onderweg was naar Koh Chang, wilden ze dat ook. En daar zit ik nu, met ze, op Koh Chang!! Ze hebben hun vliegticket om kunnen boeken. En ik ben ook met het vliegtuig vanuit Krabi, naar Bangkok gegaan. Ik had geen zin meer in die busrit van 15 uur waarbij je 4x moet overstappen op een ander busje en je ticket ook 4x moet verruilen voor een sticker of nieuw ticket. De vlucht duurde 1,5 uur en we sliepen in mijn favoriete plek; de Secret Garden, voor 600 bath(12 euro). Als je dan met z'n 2en bent, dan is dat gedeeld door twee!

Koh Chang (eiland olifant) bestaat voor 75% uit regenwoud. Ze hebben vijf watervallen en een aantal olifantenkampen. We kwamen gister hier aan, en de meiden wilden een wat luxere kamer, voor 10 euro p.p. en ik vond een simpel hutje aan zee voor 8 euro.
Duswat iknuga doen is; de taxi pakken naar de olifantjes!!

X

Koh Phi Phi, very nice you see!!

Hallo allemaal!

Allereerst wil ik even Rick bedanken voor de fotoruimte!! Het is alleen een ander probleem, mijn foto's, gemaakt met die nieuwe supersonic mooie camera

zijn te groot voor de website! Ik ga het zo nog een keer proberen, misschien dat het aan de computer lag..

Op dit moment ben ik nog in Koh Phi Phi. Het is her zo ontzettend mooi!!!!!!!!!!!! Ik zou niet weten hoe ik het moet omschrijven....
Ik had tijdens het eten een Israelischegast leren kennen die hier al bijna een week was. Het is het niet zo groot, dus binnen een paar dagen heb je alles wel gezien. Ik wilde de volgende dag een tochtmaken met de speedboot rondom de omliggende eilanden en hij is meegegaan. Je kan dan van de boot af om te zwemmen, snorkelen, en kayakken. Je krijgt eten, en kan ontiegelijk mooie foto's maken!! Werkelijk waar als je ooit naar Thailand gaat, kan je dit eiland niet overslaan!

Op Koh Phi Phi is er ook een view poit. Je loopt dan een miljoen treden op omhoog en hebt dan een onwijs mooi uitzicht over de witte strandjes van het eiland. Dit heb ik 2 dagen geleden gedaan en als ik nu opsta, lijk ik wel een oma..Heb er aardig wat spierpijn aan overgehouden!

De volgende dag stond een nachtkamperen op Maya bay gepland. Van de film van Leondardo di Caprio..The Beach. Het was adembenemend en megagezellig!! We waren er met een groep van ongeveer 20 man vanuit de hele wereld; er waren Australiers, Engelsen, Zwitsers, Ieren, Een Amerikaans en een russisch meisje. Met hun 2 trok ik een beetje op en hebben we gezellig uit de mini emmertjes (buckets) een drankje gedronken. De staff bestond uit een paar jonge, grappige Thaise jongens, een vrouw met haar kindje en 2 Franse meiden. Ze konden het eiland niet verlaten, wat heel goed te begrijpen is. Er werd lekker voor ons gekookt en 's Avonds laat maakten ze muziek met gitaren en een trommeltje.
Slapen kon ik niet echt..dat lukt zowiezo niet goed sinds ik hier ben, wat er blijbaar voor heeft gezorgd dat ik weer een amandelontsteking heb opgelopen..maar heb al antibiothica kunnen scooren en drink elke dag lekkere fruitshakes voor ongeveer 1 euro

Weer aan land gekomen zocht ik met het Amerikaanse meisje, Heather, naar een acomodatie. Zij is gaan feesten en ik heb geprobeerd te slapen, om te zorgen dat die klotekeel snel beter zou worden.

In Bangkok had ik een ander groepje Israeliers leren kennen, waarvan er 2nu ook hier zijn. Daar ga ik vanavond mee uit, als ik me wat beter voel! En dan plan ik denk ik overmorgen een nieuw eiland in..

X

Bye bye Bangkok

Vandaag vertrek ik uit Bangkok. De afgelopen twee dagen heb ik bijna niet geslapen..Ik heb zoveel gedaan!
Ik ben een aantal keer meteen tuc tuc op pad gegaan, die mensen hier rijden helemaal gestoooord!! Ook heb ik lekker rondeglopen door de straten, ben ik in een visjesspa geweest, heb ik heel lekker gegeten, heb tempels en buddha's gezien, wel een van 45 meter hoog!! En om de Thaise cultuur optimaal te ontdekken ben ik naar een echte ping pong show geweest! Ik weet niet of ik het aan of af moet raden, het enige wat ik erover zeg is; ik kwam buiten alsof ik 10 spoken had gezien. Niet normaal.

's Avonds ben ik weer met die jongen van de trein en een vriend van hem uit NL de stad ingegaan. We hebben buckets gescoord, de Thaise red bull gevonden, ratten op straat geteld en cocktails gedronken totdat het weer licht werd.

Twee jaar geleden was ik hier natuurlijk al geweest, dus hier hoef ik nu niet langer te blijven. Om 6uur vanavond komt een bus me ophalen en vertrek ik richting Krabi en het eiland Koh Phi Phi. Het is regent hier wel 1x per dag. Nu schijnt voor het eerst de zon want het is moesson tijd, maar als het goed is wordt het de aankomende 3 dagen erg mooi weer! En dat komt goed uit, want Koh Phi Phi en eromheen schijnen een van de mooiste Thaise eilanden te zijn, met witte strandjes!

Ik heb een Thais nummer waar je me nu op kunt bereiken als het nodig is: +66-873218737
En verder houd ik natuurlijk mijn mail goed in de gaten!

X

Basterd Berlin-British Beauty-Quacky Quantas

Hallo allemaal!

Ik ben net aangekomen in Bangkok, nouja, zo'n uur of 3 geleden..Ik heb werkelijk geen idee welke dag het nou hier of bij jullieis.Maar dit is toch wel echt een dag geweest om meteen over naar huis te schrijven, MIJN GOD!

In de trein naar Dusseldorf leerde ik iemand kennen die ook vertrok naar Bangkok. Wel met een andere maatschappij, daarom had hij nog ruim 4 uur de tijd en ik 2.. Door alle reisverhalen zaten we niet meer op te letten en waren zo per ongeluk een paar haltes te ver gereden. No problem, ik had nog een kleine 2 uur. Dacht ik. Kom ik daar aan, HEB IK MIJN VLUCHT GEMIST!!! Een ding dat ik nu heb geleerd zo aan het einde van het schooljaar; ga nooit alleen op vakantie om er uit te rusten, maar ga er ook uitgerust naartoe!! Wat bleek nou, ik had de tijd verkeerd onthouden en alles verkeerd uitgerekend, ook qua treinen.

Er was niks meer wat ze konden doen ,alle incheckbalies waren dicht en de vlucht zou binnen 20 min. vertrekken. omboeken ging ook niet. Ik heb overwogen om terug naar huis te gaan want het ticket was duur...Maar daar zou ik heleMAAL spijt van krijgen. Er zat toen niks anders op dan een nieuw heen ticket kopen..Die jongen die ik heb leren kennen heeft me geholpen door samen elke maatschappij af te lopen en uit te zoeken wie het goedkoopste ticket verkocht. Die Air Berlin kon mijn rug op, British Airways had het beste en snelste aanbod via Londen. Mijn oom heeft heel lang bij British gewerkt, en Albert, er waren allemaal mannen die wat van je weg hadden! Wat een megalieve bediening en verzorging daar, en natuurlijk de typische engelse blikken en humor.

Van dat gezellige Engelse moest ik overstappen op Qantas..

Ik zat klem tussen 2 enorme vrouwen. Daar begon het al mee. Er was geen plek meer bij een raam, want dat had ik natuurlijk meteen gevraagd. Een van de twee staarde 10 uur voor d'r uit naar het zwarte tvtje die het bij haar niet deed. Bij mij lekker wel :-) en de andere zat constant in d'r neus en als ze opstond, jammergenoeg deed ze dat vaak, was haar broek afgezakt tot ONDER haar bil!! De full monthy was te zien en daar was ik echt niet blij mee!

Eindelijk aangekomen op het vliegveld van Bangkok, stapte ik in de verkeerde bus. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik met allemaal lokals voor 1 in plaats van 12 euro in de stad kwam:-) Maar het plensde!! Ik heb de lucht nooit zo zwart gezien als dat het hier vandaag was!!

Verder ben ik natuurlijk wel heel erg blij dat ik er nu wel ben! Het is zo'n 30 graden overdag.Morgen ga ik kijken hoe ik bij de eilandjes en National parken kan komen. Nu maar eersteven normaal slapen..