Werk
Het werken op de school word steeds leuker en gaat steeds beter! Naast dat ik de andere IOM-participant help met het creëren van de Engelse les die zij geeft, komt mijn project ook steeds meer op gang. Soms moet ik een paar dagen of een week bijvoorbeeld op toestemming voor iets wachten om verder te kunnen. Of op een afspraak. Het gebeurd ook vaak (ook buiten de school om) dat ik een afspraak heb en die dan niet door gaat, of word verschoven. Het is de kunst om met meerdere dingen tegelijk bezig te zijn en steeds te routeren op het moment dat je met de een weer even vooruit kan en op het andere wacht. Het leuke hieraan is, is dat afspraken dan ook vaker spontaner gebeuren dan wanneer ik formeel een afspraak probeer te maken.
Wanneer ik bijvoorbeeld ’s avonds naar de bar ga voor de live muziek, heb ik vaak gesprekken over werk en ontmoet ik mensen die wat voor me kunnen betekenen. Juist wanneer mensen uit hun werk-situatie zijn, ontmoet ik ze of word ik voorgesteld aan anderen waar ik iets aan heb. Een groot verschil met Nederland, but I like it!

Na het maken van en inventarisatie bij de lokale creatieve-ditjes-en-datjes-winkel, heb ik met Karisa (de kunstborduur-juf) wat proefmateriaal gekocht om dingen uit te proberen. De school gaf daar een beetje geld voor en voor ongeveer 15 euro hebben we stof, borduurdraad, vilt, klitteband, ritsjes, lint, en machinegaren gekocht. Ik probeer bij alles om haar mening te vragen en haar bij elk idee te betrekken. Ze is kijkt dan soms verbaasd als ik dat ik dat doe en zegt dat ze vind het erg fijn dat ze eens wat nieuws kan doen. Ik wil haar geen dingen opleggen en wil graag dat ze met me meedenkt, omdat zij uiteindelijk de les geeft. De ochtend nadat we de dingetjes hadden gekocht kwam ik op de school aan en had ze al drie verschillende producten gemaakt om te proberen. Een etui van rijstzak, een zakje om lavendel op te borduren en een I-pad hoes. Ik voelde me mega-trots en was ook mega-trots op haar en haar enthousiasme.
De kinderen zijn nu volop bezig met het borduren van lavendel zakjes die ik bij Kaatje aan de Rein in Den Haag mag verkopen. Ik heb op de Pinterest app lavendel opgezocht zodat ze die met kruissteekjes kunnen maken. Zelf moest ik het logo van de school in een kruissteek zien te tekenen en dat is ook gelukt. Daar was ik best trots op want ik heb nog nooit geborduurd

.
Ook maken ze zakjes met het eiland Sal erop geborduurd. Die wil ik dan vullen met het zout van hier en hier ook verkopen. We hadden twee proefzakjes gemaakt en die zijn beiden de volgende dag verkocht (nog zonder zout erin!). Er is hier namelijk Sodade-tours, een klein tourbedrijfje die toeristen vraagt om 1 euro te doneren aan de school. Ze brengen die groep tijdens hun eiland tour ook naar onze school en als ik er ben, laat ik ze de tafel zien met de werkjes die de kinderen maken. Ik vraag dan aan ze als ze de school nog meer willen supporten en ze iets leuks zien, dat het te koop is. Verder spreken de docenten geen Engels, dus de verkoop hangt nu nog vaak van mij af. Ze roepen me ook als er een groep toeristen komt, zodat ik wat kan vertellen over de school. Natuurlijk spreekt de gids ook Engels, maar hij vind het leuker als ik wat vertel omdat ik daar werk en zo kan ik ook wat vertellen over mijn project.
Ik kan de taal nu steeds beter begrijpen en dat is echt heerlijk. Communicatie is soms nog lastig maar als men geduld heeft en rustig, begrijp ik het wel. De docenten dagen me ook extra uit om Creools met ze te praten, denk omdat ze het leuk vinden als ik een zin zeg en ze me begrijpen dat het hun een goed gevoel geeft dat ze me wat hebben geleerd. Ze willen ook graag Engels leren en zijn dan ook apetrots op zichzelf als ze een woord kennen wat een collega niet kent. Of als de ene mij wel begrijpt en de andere niet, dan kijken ze naar elkaar zo van; haaaa, hoor je me Engels praten/begrijpen en jij nog niet?! Erg leuk om te zien en het zijn hele leuke en lieve mensen die er werken, allemaal!!

Emoties
We zijn met de kinderen nu twee keer naar het strand geweest. Hele leuke dagen zijn het en als ik erover nadenk dat ik hier weg moet en ze niet meer zal zien krijg ik tranen in mijn ogen.
Sowieso maak ik dagelijks iets mee waardoor ik emotioneel word, zowel enorm gelukkig als triest. Zoals dat we een uur door een soort puntig, rotsachtig maanlandschap moesten lopen met de kids om van de school bij het strand te komen, en dat er dan 1 meisje op blote voeten loopt.. en een jongetje zijn rugzakje ondersteboven vasthoud in 1 arm, want er zit zo’n groot gat aan de onderkant dat hij hem maar ondersteboven houdt. Dat er een jongetje is die de hele middag op mijn schoot wil liggen omdat hij zijn puf-ding voor zijn astma niet bij zich heeft en benauwd is en niet wil praten of kan spelen.
Bijna geen enkel kind kan zwemmen maar ze rennen zo de zee in en zien er zo gelukkig uit, zelfs als ze maar tot hun middel in het water mogen van de juf. En wanneer ik er dan een mee op mijn rug neem en met ze zwem en zeg dat ik de watertaxi ben, houden ze hun armpjes nog steviger om mijn nek en lachen dan zo hard omdat ze voor het eerst door het water zwemmen (en ik bijna geen lucht meer krijgJ). Wanneer ik aan een meisje vraag of ze een leuk weekend heeft gehad en ze zegt ja, verwacht ik een leuk verhaal. Maar als ik dan vraag wat heb je dan gedaan? En ze zegt ik heb kleding gewassen, word ik emotioneel.
Zo zijn er nog een hele hoop kleine dingetjes waarbij mijn hart anders voelt en waardoor ik nog gemotiveerder wordt voor mijn werk.

Twee weken geleden werd ik ’s maandags heel vroeg wakker en bedacht, Ja, ik ga naar het strand voordat ik moet werken. Hoe cool is dat?! Het was nog helemaal leeg en ik nam een duik in de zee. De zon kwam net op en het water was enorm helder. Ik ging staan en dacht ineens, I did dit.. Ik heb mijn hbo-diploma gehaald, een honoursdegree, en nu werk ik in het buitenland…I truly did dit!! Ik denk dat ik me dit voor het eerst echt realiseerde en er rolden ineens heel veel tranen over mijn wangen. Gelukkig was ik alleen. Ik ben precies waar ik hard voor heb gewerkt en hoop dat dit gevoel nog heel lang duurt….

Zo gaat het nu een beetje hier, ben blij met dit begin van het project.
Naast het werk ben ik ook bezig met full-contact training (karate) en kizomba (dans)lessen. Ik ben gevraagd om met een show mee te doen en als de samenwerking goed gaat, treed ik op in september. Heeeeel erg spannend vind ik dat!

Liefs,
Noy