Woensdag nacht ben ik dus aangekomen in Paramaribo. Het vliegtuig was niet volgeboekt dus ik had een vrije plaats naast me; goed voor mijn benen. Ik zat ik het middenstuk, en al gauw raakte ik aan de praat met een paar gasten die aan de andere kant zaten. Ze noemden het vliegtuig een kist en een ander praatte weinig want die had het best druk met schietgebedjes doen, bijna de gehele vlucht. Ik weet niet of hij dat deed voor het vliegen of de zak grass die ik per ongeluk spotte uit zijn broekzak.
Bij de trapaf van het vliegtuig kwam het tropische weer me tegemoet... Heerlijk!!
Iedereen moest wachten in de rij voor de paspoort controle. In de rij naast me stond een man die vroeg waar de rij was voor de diplomaten. 'Daar', wees ik. Achter hem stond een bord, bij de andere rij waar hij niet in stond, met loeigroot 'diplomaten'. Hij keek niet eens om naar achteren maar bleef me strak aankijken en begon over mijn vinger die ik te dichtbij zijn gezicht hield toen ik het bord aan wilde wijzen. Hij verhief zijn stem en ik schrok er best van dus verhief ik ook mijn stem om duidelijk te maken dat ik hem wilde helpen. Hij vatte het niet en zei; ''meisje, blijf hier langer, dan ga je misschien manieren leren!'' Ik kookte...ik kon tot 2 tellen toen ik weer wat terug wilde zeggen en toen zei iemand voor me in de rij: 'Zeg niks hoor als iemand je iets vraagt!' en maakte de man in het Sranang (Surinaams) duidelijk dat hij belachelijk tegen me deed. Denk ik. Daar liet ik het maar bij en bedankte degene die voor me stond. Hij zei dat die man gek was en dat niet iedereen zo was, hoor. Dat mocht ik hopen ja, zo in het begin..

Ik werd opgehaald door Jan, mijn stagebegeleider en de huisbaas die ik ook Huisbaas zal noemen in verdere verhalen. In hetzelfde vliegtuig zat een ander meisje die ook meeging naar het huis en ook vijf maanden stage hier gaat lopen. Rosa uit Leiden, studeert toegepaste Psychologie.
In de auto werden we beiden goed voorbereid en extreem goed gewaarschuwd voor de Surinaamse mannen. Er gaat blijkbaar erg vaak iets mis tussen stagiaire en de mooie mannen hier..Maar niet alleen dat, ook het huis heeft overal slotjes op en de ramen zijn voorzien van dievenijzer. Wanneer het donker is doen we er zeer zeer verstandig aan om niet buiten te lopen, maar alles met de taxi te doen. Die is hier gelukkig niet duur en ze makenook korte ritjes. Overdag kan gelukkig alles. We merken nog niet zoveel van de gevaren, gelukkig, en we zijn tijdens het uitgaan gister ook niet lastig gevallen of iets geks. We kwamen Jan en Huisbaas tegen op het feest dat in een ontieglijk mooi hotel werd gegeven. Jan zei tegen me; 'ik ga het je alvast vertellen, dan weet je dat: je stagebegeleider is een idioot'. Mooi,dacht ik. Ik kan dus ook gek doen als ik hem tegen kom met uitgaan en moest hem redelijk gelijk geven over zijn zelfbeeld op dat feest. Rosa en ik hebben erg hard gelachen met hem en Huisbaas die zich heel hard misdroegen..geniaal!
Ik heb gezellige praatjes gemaakt op straat enzo en het senioren-voetbalteam in de buurt stopte met spelen om ons zelfgemaakte hapjes te geven. We heben een tour door de binnenstad gekregen door een Surinaamse jongen die stage loopt bij Ja. We zagen Ford Zeelandia (waar o.a. de Decembermoorden plaatsvonden), vele standbeelden en monumenten en hij bracht ons ook naar de markt en de 'specale'markt. Op de gewone markt heb ik Thajerblad gekocht (lijkt op spinazie maar dan Surinaams) en uitleg gekregen van de verkoopster over hoe ik het klaar moest maken. Gelukkig was dat erg simpel en hadden ik en Rosa een best ok Surinaams diner op onze eerste avond.
Op de speciale markt verkochten de bosneger-vrouwen rituele producten waarvan Jan ons later heeft uitgelegd waar dat allemaal voor diende. De gids durfde dat blijkbaar niet en heeft er een ander verhaal van gemaakt toen ik mijn vraag-waterval op hem afvuurde.

Al met al dus nog niks heel spannends, morgen is mijn officiele startdag van de stage. Ik heb al redelijk wat gelezen, maar volgens Jan zit er niet zo'n haast bij. Dus ik kan rustig aan doen wat betreft actie, maar qua planning ben ik al lekker bezig achter mijn mini-crap-laptoppie.

Tot snel!