Heb al een tijdje niks geschreven en er is zoveel gebeurd… het is zo’n klein eiland en de tijd lijkt hier wel 20x zo snel te gaan als in Nederland.

Studenten
Net zoals ik hier twee jaar geleden kwam om stage te lopen, is er ook dit jaar weer een groep studenten van de Hogeschool Rotterdam naar Sal gekomen. Ik heb ze van het vliegveld opgehaald en ze uitgezwaaid toen ze weer weggingen. Ze hebben een supergoed project neergezet, de afronding moet ik doen en wellicht mag ik ook een deel van de uitvoering doen (zie omschrijving op hun Facebook pagina ‘Humans of Sal’). Ik heb een supertijd met ze gehad en vind het jammer dat ze weg zijn.

Werk
Mijn public relations werk bij 3R’Sal zit er vanaf overmorgen weer op. De bazin vindt dat de deals die ik kan maken met hotels niet genoeg oplevert. Het kost ontiegelijk veel tijd en moeite om überhaupt de juiste mensen te pakken te krijgen en hotels willen niet altijd met deze bazin of met de producten die ze heeft, in zee. Dat betekent dat mijn werk bij haar er op zit. Ergens vind ik het jammer en aan de andere kant ook weer helemaal niet. Ik vind het jammer omdat ik veel van haar kon leren over kunst. En ik vind het niet jammer omdat ze erg chaotisch is en ik dat daardoor ook nog meer werd, ten nadele van mijn bui en van mijn werk.
Ik heb via de studenten ander werk gevonden en moet er nu toch echt aan gaan geloven: in het toerisme. Er is een bedrijf dat heet Follow me en verhuurt allerlei voertuigen en doet ook tours met een tuk tuk. Ik sta in een van de twee shops om tours te verkopen en ik doe een tuk tuk tour met de tuk tuk die ik aangewezen krijg. Overal waar ik ga, moet die tuk tuk mee om promotie te maken. In maart/april loopt het toeristen seizoen af, dus ik denk dat dit werk ook maar tot dan is, maar voor nu heb ik weer wat en dit zorgt ervoor dat ik met de dag leef J

Ricardo
Hoe ik de vorige keer beschreef hoe moeilijk het is om hier echte vriendschappen te sluiten en vooral vrouwen te kunnen vertrouwen, zo had ik hier 1 hele goeie vriend; Ricardo. We kletsten over van alles, hij komt uit Mexico, is een mega goeie muzikant als beroep en in twee jaar zijn we goede matties geworden. En ineens…krijgt hij een stroke. De kliniek heeft hem niet direct goed behandeld, omdat ze dachten dat hij dronken was, zich aanstelde en een ijzertekort had (vitamine B). Hij was half verlamd en kon niet goed meer praten, ze hebben hem naar huis gestuurd. In twee weken tijd is het erg snel bergafwaarts gegaan; hij kreeg dingen als trombose en bloed in zijn long. En toen was hij er ineens niet meer.. En zo had ik op de 24^e een begrafenis. Het was heel erg pijnlijk en tegelijk ook mooi om een leeftijdsgenoot zo weg te brengen. Iedereen was in het wit gekleed en verzamelde zich bij de kerk. We liepen toen achter de rouwauto aan, die Ricardo in de kist naar de begraafplaats bracht. Alle muzikanten (zijn collega’s) voorop zingend en spelend op hun instrument. Ik liep met de vriendinnen en vrouwen van de muzikanten gearmd of hand in hand met de stoet mee en bleven tot Ricardo in de grond was neergedaald en er scheppen aarde over hem werden gegooid.
Min god wat was dit heftig!
Ik werd weer even op scherp gezet en realiseerde me nog meer dan eerder dat het leven zo voorbij kan zijn en dat je er alles uit moet halen wat erin zit. En dat veel mensen hier een zooitje van hun leven aan het maken zijn. Ik hoop dat door de dood van Ricardo mensen hier zullen of zijn gaan beseffen dat alleen zij er zelf wat van kunnen maken en dat hopelijk ook gauw doen.

Kizomba
Op 17 december hebben we nog een show neergezet. Dit keer in Santa Maria, de plek waar ik woon. Ondanks dat we dezelfde show neerzette, ging er ineens een hoop fout bij de Kizomba stukken.. de mannen waren mega nerveus om een of andere reden en in laats vna dat de danskoppels tegelijk beweegden, gingen we ongeveer in canon. Maargoed, we survived en de meeste mensen dachten dat het zo hoorde, gelukkigJ

Bezoek
Mijn vriendin Rowan is langs geweest in november, heel erg gezellig!! En op 2 januari komt mijn vorige huisgenoot uit Den Haag en 8 januari komt Leanda weer terug. Waarschijnlijk kom ik zelf half januari weer even terug naar Nederland, omdat ik papierwerk moet regelen. Maar dat laat ik nog weten als dat doorgaat. Het is heel erg fijn om hier zoveel bezoek te krijgen:-)

Met oud en nieuw heb ik nog geen plannen. Ik wil jullie wel alvast een heel fijn volgend jaar wensen met heel veel liefde, gezondheid, geluk en echt meer vrede op aarde. Maak er van wat jij wil en wat jou gelukkig maakt, nu is de tijd!

Liefs,

Noy